مقدمه: تصمیم گیری درباره انتصاب مدیران، یکی از مهم ترین تصمیمات سازمانی است که باید با توجه به شایستگی های مدیران انجام می شود. تعیین شایستگی در سطوح مختلف برای بیمارستان ها و مدیران آن ها می تواند مزایای متفاوتی از جمله کسب مزیت رقابتی، تقویت رفتار تیمی و بهبود عملکرد مالی داشته باشد. هدف این پژوهش، بررسی نقش شایستگی مدیران در بهبود عملکرد مالی بیمارستان های دولتی استان یزد بود.مواد و روش ها: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی-توسعه ای و از نظر رویکرد، استقرایی، و از نظر استراتژی، نوعی پژوهش توصیفی-تحلیلی از شاخه پیمایشی بود که در پارادایم اثبات گرایی قرار می گیرد. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه، جمع آوری شد و جامعه آماری این تحقیق شامل مدیران و سرپرستان بیمارستان های دولتی استان یزد بود. مجموعاً تعداد 180 پرسشنامه توزیع شد و تعداد 152 پرسشنامه قابل قبول جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 25 و Smart pls3 انجام شد.یافته ها: نتایج بررسی فرضیات نشان می دهد که شایستگی مدیران از بعد فردی، فنی و تعاملی بر عملکرد مالی بیمارستان ها تأثیر مستقیم و معناداری دارد.نتیجه گیری: انتخاب مدیران شایسته در تصمیم گیری های مربوط به تخصیص منابع، کنترل آن ها و به کارگیری مؤثر و کارایی منابع می تواند بهبود عملکرد مالی بیمارستان ها را تسهیل کند، باعث پاسخگویی بهتر مدیران درزمینۀ ارزیابی عملکرد شود و دستیابی آن ها به اهداف را مطابق استانداردهای اعتباربخشی بیمارستان های دولتی استان یزد، تسهیل نماید.

مقدمه: ایجاد بهبود در هر سازمانی نیازمند اندازه گیری عملکرد سازمان، برنامه ریزی و هدفگذاری جهت بهبود عملکرد می باشد. با وجود پیشرفت های قابل توجهی که سال های اخیر در طراحی چارچوب ها و سیستم های ارزیابی عملکرد رخ داده است، بسیاری از سازمان ها همچنان بر معیارهای سنتی متکی هستند.روش بررسی: در این مقاله کارایی نسبی 12 بیمارستان دولتی استان یزد طی سالهای 83 تا 85 با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده (DEA) مورد ارزیابی قرار گرفته است. سه متغیری که به عنوان ورودی برای سنجش کارایی مورد استفاده قرار گرفته اند عبارتند از: تعداد پزشکان، تعداد پیراپزشکان شاغل در مرکز درمانی و تعداد تخت فعال بیمارستان. سه متغیر نیز به عنوان خروجی های مدل مدنظر قرار گرفته اند. این متغیرها عبارتند از: تعداد بیماران بستری شده، تعداد بیماران سرپایی و تخت روز اشغالی بیمارستان. این تحقیق بر اساس آمار عملکرد سال های 1383 تا 1385 انجام گرفته است.نتایج: نتایج تحقیق بیانگر این است که در سال 85 بیمارستانهای اردکان، میبد، خاتم، افشار و طبس نسبت به دیگر بیمارستان ها دارای کارایی صددرصد بوده و بیمارستان های سوانح و سوختگی با سطح کارایی نسبی 0.471، تفت با سطح کارایی نسبی 0.62 و بیمارستان ابرکوه با سطح کارایی نسبی 0.68 دارای کارایی پایین تری بوده اند. ضمنا در این مقاله سعی شده تا میزان ورودی ها و خروجی های هدف، برای بیمارستان های ناکارا جهت رسیدن به مرز کارایی تعیین گردد. به عنوان مثال جهت کارا شدن بیمارستان تفت به روش خروجی محور می بایست تعداد بیماران سرپایی به 54494 نفر، تعداد بیماران بستری به 5225 نفر و تخت روز اشغالی به 21009 نفر روز افزایش یابد. سایر نتایج در جداول مجزا قابل ملاحظه می باشد.نتیجه گیری: مدیران مراکز خدمات درمانی، با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها قادر خواهند بود تا کارایی نسبی بخش های مختلف مراکز درمانی را سنجیده و برنامه ریزی لازم را جهت بهبود کارایی این بخشها ارایه نمایند.

هدف: مراجعه مجدد مشتریان به سازمان­,های بهداشتی و درمانی نقش بسیار مهمی در کسب هویت برند این سازمان­,ها دارد و این موضوع به عنوان یکی از شاخص ­, های اصلی در کسب موفقیت سازمان ­, های بهداشتی و درمانی به شمار می­,رود. هدف این پژوهش ارزیابی عملکرد بیمارستان های دولتی با رویکرد تحلیل داده­,های شبکه ­, ای است. طرح پژوهش/ روش شناسی/ رویکرد: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع روش توصیفی-پیمایشی است. داده ­, ها از طریق بررسی اسناد سازمانی و نظرات خبرگان و مدیران حوزه سلامت گردآوری گردیده است. تحلیل داده ­, ها با استفاده از تحلیل پوششی داده ­, های شبکه­,ای دومرحله ­, ای ورودی محور انجام گرفته است و سپس تعیین بیمارستان های کارا و ناکارا و در نهایت با توجه به نتایج حاصل از تحلیل پوششی داده­,ها به تحلیل حساسیت داده­,ها پرداخته شده است. یافته ­, ها: نتایج حاصل از تحلیل پوششی داده ­, های شبکه­,ای ورودی محور نشان داده است که در مرحله (1) هیچ کدام از بیمارستان ها کارا نبوده و در مرحله (2) تنها چهار بیمارستان از سیزده بیمارستان کارا بوده­,اند. همچنین، در فرایند (1) دو بیمارستان؛ در فرایند (2) پنج بیمارستان؛ در فرایند (3) یک بیمارستان؛ و در فرایند (4) چهار بیمارستان از سیزده بیمارستان کارا بوده ­, اند. بنابراین، تنها 30 درصد از بیمارستان های مورد مطالعه در مرحله (2) کارا هستند و پس از تعیین کارایی مراحل اول و دوم، و در نتیجه کارایی شبکه، بیمارستان ها به ترتیب نزولی (از بیش ترین کارایی تا کم ترین کارایی) رتبه­,بندی می ­, شوند. ارزش/ اصالت پژوهش: در مورد طراحی مدل ریاضی ارزیابی عملکرد در حوزه بیمارستان ها تحقیقات نظری و تجربی متعددی انجام گرفته، اما در مورد طراحی مدل ارزیابی عملکرد بر اساس مولفه مسئولیت اجتماعی سازمان پژوهشی انجام نشده است. از این رو، پژوهش حاضر می کوشد ضمن ارائه مدلی برای ارزیابی عملکرد و توسعه مسئولیت اجتماعی، این مدل را در بیمارستان های دولتی استان یزد به عنوان نمونه اجرا کند.

زمینه و هدف: ارتباط خوب و سالم بین پزشک و بیمار و پرسنل درمانی، سنگ زیربنای مراقبت های خوب پزشکی است و مهارت های ارتباطی نقش بسیار مهمی در رضایت بیماران و درمان آنان دارد. هدف این پژوهش، کاوش پدیده ارتباط گریزی پزشکان در بیمارستان های دولتی شهر یزد با استفاده از روش پدیدارشناسی بود. روش پژوهش: این پژوهش، از نوع کیفی و با استفاده از روش پدیدار شناسی از دی ماه سال 1400 تا مردادماه سال 1401 انجام شد. محل انجام مطالعه 2 بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در نظر گرفته شد. جامعه آماری شامل پزشکان عمومی و متخصص بیمارستان های دولتی شهر یزد بودند. از بین این پزشکان تعداد 12 نفر که سابقه کار بالای 11 سال و تمایل به همکاری با محقق داشتند با استفاده از روش گزینشی و هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. گردآوری داده های تحقیق با استفاده از مصاحبه صورت گرفت. برای روایی و پایایی پژوهش از معیار های لینکن و گوبا استفاده شد؛ و داده ها به وسیله نرم افزار NVIVO 11 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوی ارتباط گریزی پزشکان از 11 تم فرعی: عوامل روان شناختی، عوامل خانوادگی، فقدان مهارت، اختلال اطلاعاتی، چالش های مربوط به بیمار، چالش های مربوط به همکاران، چالش های مربوط به حرفه پزشکی، محیط بیمارستان، آسیب اجتماعی، عوامل اعتقادی و عوامل مذهبی تشکیل شده است. این 11 تم فرعی در قالب 5 تم اصلی: دلایل محیطی، فردی، ارتباطی، فرهنگی و شغلی دسته بندی شدند. نتیجه گیری: برقراری رابطه مناسب بین بیمار و پزشک، جزء اساسی یک مراقبت پزشکی باکیفیت است. بهبود این رابطه باعث پایبندی بیشتر بیمار به درمان، رضایت بیشتر وی از تیم درمانی و کاهش خطاهای پزشکی و شکایات می شود.

1چکیده زمینه و هدف: موفقیت هر سازمانی بستگی به تخصص و شایستگی نیروی انسانی و به ویژه مدیران آن دارد. شایستگی به عنوان دانش و مهارت لازم برای انجام شغل تعریف می شود. هدف از پژوهش حاضر رتبه بندی شایستگی های مدیران بر اساس مدل شایستگی دولیویز و هیگز (2005) بود که با استفاده از فنون تصمیم گیری چند معیاره (روش ترکیبی دیمتل و تحلیل شبکه) در بیمارستان های دولتی استان یزد انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش از نظر رویکرد، استقرایی بوده و به روش کمی در سال های 1400 تا 1401 در بیمارستان های دولتی استان یزد انجام شد. در این پژوهش از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره که شامل روش ترکیبی دیمتل و تحلیل شبکه بود، استفاده گردید. جامعه آماری جمعی از خبرگان منابع انسانی و مدیران ارشد بیمارستان های دولتی استان یزد در نظر گرفته شدند. نمونه گیری ابتدا به صورت قضاوتی و سپس به شیوه گلوله برفی و از طریق معرفی خبرگان و بر اساس امکان دسترسی به آن ها انجام گرفت و تعداد 15 نفر از خبرگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از استخراج داده ها از پرسش نامه های خبرگان و به منظور ارزیابی روابط موجود میان شاخص ها از روش دیمتل استفاده شد. یافته ها: در پژوهش حاضر با توجه به نظر خبرگان، مدل شایستگی دولیویز و هیگز (2005) در نظر گرفته شد که شامل 3 بعد مدیریتی، شخصی و فکری بود. بعد شایستگی مدیریتی شامل مولفه های موفقیت، توانمند سازی، توسعه، ارتباط گیرا و موثر، مدیریت منابع، بعد شایستگی فکری شامل مولفه های قضاوت و تحلیل انتقادی، چشم انداز و آینده نگری و دیدگاه‏های استراتژیک و بعد شایستگی شخصی شامل مولفه های خودآگاهی، تاب‏آوری احساسی، درک شهودی، حساسیت بین فردی، نفوذ، انگیزه و وجدان می باشند. بر اساس نتایج حاصل از سوپر ماتریس تحلیل شبکه ای، وزن های شایستگی به ترتیب اولویت عبارت بودند از شایستگی مدیریتی، فکری و شخصی. در شایستگی مدیریتی، مولفه مدیریت منابع، در شایستگی شخصی، مولفه نفوذ و در شایستگی فکری، مولفه آینده نگری و چشم انداز از اهمیت بیشتری برخوردار بودند. نتیجه گیری: مدیران بیمارستان ها به منظور موفقیت هرچه بیشتر در دستیابی به اهداف و چشم انداز آینده باید در راستای تقویت شایستگی های خود تلاش کنند؛ زیرا بهبود شایستگی مدیران، به آن ها در به کارگیری مؤثر منابع، پاسخگویی بهتر به مراجعان و دستیابی به اهداف، مطابق با استانداردهای اعتباربخشی بیمارستان های دولتی استان یزد یاری می رساند.

زمینه و هدف: با وجود چالش های متعدد، مشارکت عمومی-خصوصی در بیمارستان ها به عنوان یکی از جذاب ترین بسترهای سرمایه گذاری برای بخش خصوصی شناخته می شود. پژوهش حاضر با هدف تبیین چالش های مشارکت بخش خصوصی با بیمارستان های دولتی با استفاده از مدل مشارکت دولتی-خصوصی در بیمارستان های دولتی شهر یزد انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش کیفی حاضر در سال 1400 انجام شد. دیدگاه 15 نفر از اعضای هییت علمی، روسا، مدیران و کارشناسان عملیاتی در خصوص مشارکت بخش های خصوصی و امور مرتبط با واگذاری و انعقاد قراردادها و طرفین بخش خصوصی از طریق راهنمای مصاحبه کیفی نیمه ساختاریافته استخراج و با روش تحلیل محتوا در سه مرحله کدگذاری تحلیل شد. نتایج: در مجموع 10 طبقه اصلی شامل مشکلات اقتصادی و سیاست گذاری، آمادگی ناکافی نیروی انسانی، کمبود مرجع پشتیبان، ضعف قوانین در زمینه مشارکت، کمبود دانش و تجربه در مدیران در زمینه مشارکت، کمبود شفافیت مالی، تعارض منافع، ضعف هماهنگی، کمبود آمادگی فرهنگی و اعتمادسازی و کمبود برنامه و نظارت در زمینه مشارکت و 28 زیر طبقه استخراج شد. نتیجه گیری: چالش های مرتبط با مسایل سیاستی و عدم ثبات ناشی از آن، ناهماهنگی واحدهای مختلف، عدم آمادگی نیروی انسانی و جزییات قرارداد در به کارگیری مدل های مختلف مشارکت عمومی خصوصی در بیمارستان ها وجود داشته که در این زمینه استفاده از رویه های یکسان، شفاف سازی شرایط و الزامات بخش خصوصی جهت مشارکت و تدوین قوانین و قراردادهای عاری از هرگونه کاستی و ضعف که به زیان بخش دولتی منجر شود توصیه می گردد.

مقدمه: روابط عمومی بعنوان کارکرد مدیریتی، بیمارستان ها را قادر می سازد که با درک عقاید، نگرش ها و ارزش های مشتریان موجب افزایش سطح کیفیت ارتباطات با بیماران و وفاداری آنها به بیمارستان گردد. هدف از این مطالعه تعیین سطح روابط عمومی بیمارستان از دیدگاه بیماران و ارتباط آن با وفاداری بیمار در بیمارستان های اراک و یزد بود.روش پژوهش: مطالعه حاضر ازنوع توصیفی- همبستگی می باشد که به صورت مقطعی در سال 1393 انجام گرفته است. جامعه مورد پژوهش شامل کلیه بیماران بستری شده در 4 بیمارستان دولتی دو شهر اراک و یزد بود که تعداد 160 نفر به صورت تصادفی ساده با حجم نمونه مساوی از هر بیمارستان انتخاب و در طرح شرکت کردند. داده های پژوهش بوسیله پرسشنامه ای متشکل از 48 آیتم (36 آیتم در مورد روابط عمومی و 12 آیتم در مورد وفاداری) که توسط پرسشگر تکمیل گردید، جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و آزمون های کروسکال والیس، من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام گرفت.یافته ها: میانگین نمره کلی روابط عمومی 3.48 و میانگین نمره کلی وفاداری 3.29 بود. رابطه مثبت و معنی داری بین روابط عمومی و وفاداری وجود داشت ((P=0.001, r=0.811.نتیجه گیری: مدیران نیازمند اتخاذ استراتژی های ویژه ای، جهت اجرای برنامه های بهبود روابط عمومی هستند. داشتن روابط عمومی پویا موجب افزایش رضایت، اعتماد و وفاداری بیماران در بیمارستان ها خواهد شد.

مقدمه: اندازه گیری جزء عناصر اصلی چرخه بهره وری است و به عنوان سیستم کنترلی برای دیگر ارکان چرخه ی مزبور عمل می کند، از طرفی بیمارستان به عنوان بزرگترین و پرهزینه ترین واحد عملیاتی نظام بهداشت و درمان، از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف این پژوهش تعیین کارایی نسبی 13 بیمارستان دولتی استان یزد با استفاده از تلفیق تکنیک تحلیل پوششی داده ها (DEA)، کارت امتیازی متوازن(BSC)  و مدل سروکوال می باشد.روش بررسی: در این مقاله کارایی نسبی 13 بیمارستان دولتی استان در طی سال 1387 با استفاده از مدل تلفیقی تحلیل پوششی داده ها و کارت امتیازی متوازن مورد ارزیابی قرار گرفته است. از کارت امتیازی متوازن به عنوان ابزاری برای طراحی شاخص های ارزیابی عملکرد و ازتحلیل پوششی داده ها به عنوان ابزاری برای ارزیابی عملکرد و رتبه بندی استفاده شده است.نتایج: در سال 1387 میانگین کارایی نسبی بیمارستان های مورد مطالعه 0.945 می باشد. 9 بیمارستان از مجموع 13 بیمارستان روی مرز کارایی قرار می گیرند و 4 بیمارستان دارای کارایی کمتر از یک می باشند. بیمارستان شماره 3 دارای بیشترین کارایی و بیمارستان شماره 10 دارای کمترین کارایی می باشند. نتیجه گیری: در این مقاله با استفاده از ترکیب دو مدل ارزیابی عملکرد DEA و BSC سعی شده است تا شاخص های ارزیابی عملکرد واحدهای درمانی شناسایی شده و تلفیق این دو مدل، ضمن کاهش معایب دو مدل محاسن آن دو تقویت و مدلی جامع برای ارزیابی عملکرد این واحدها ارایه می گردد. در ضمن، اگرچه توجه به تمامی شاخص های عملکردی در بهبود وضعیت بیمارستان های ناکارای مورد بررسی لازم است اما اولویت بندی این پیشنهادات توسط مدیران راهگشا خواهد بود.

مقدمه: امروزه پایش مدیریتی بیمارستان ها یک اقدام بسیار مهم در جهت بهبود کیفیت خدمات بیمارستانی به شمار می آید. این اقدام سالهاست که در معتبرترین مراکز درمانی جهان صورت می گیرد ولی متاسفانه در کشور ما از سابقه چندانی برخوردار نیست و در مقالات فارسی زبان بررسی جامع در رابطه با علل و میزان نارضایتی بیماران از بیمارستان های دولتی کمتر صورت گرفته است. برای دستیابی به این هدف بررسی فوق در استان مازندران انجام گرفته است.روش ها: جمعیت مورد مطالعه، شامل تمامی مراجعه کنندگان به بیمارستان های دولتی استان مازندران در شش ماهه اول سال 1388 بودند. اطلاعات به دو شکل فعال (مراجعه به بیماران ترخیصی از 6 بیمارستان دولتی سطح استان از شهرهای بهشهر، ساری، قائم شهر، نور، چالوس و رامسر، به شکل تصادفی بر اساس تکمیل پرسشنامه) و غیرفعال (بررسی شکایات ارسالی به دانشگاه علوم پزشکی مازندران) جمع آوری شد.یافته ها: در این مطالعه شیوع کلی شکایت ها 0.12 در هزار مراجعه کننده بوده است. در مجموع 1.57 در 1000 بیمار بستری شده در مراکز دولتی دست به شکایت کتبی زدند. 70% شاکیان مرد و بقیه زن بودند. در مجموع 53% شکایت های واصله، از بیمارستان های دولتی بوده است. از بررسی پرسشنامه های تکمیلی مشخص شد که بیشترین انتظار بیماران از سیستم درمانی تامین مسایل رفاهی و برخورد صحیح با آنها می باشد. در مجموع، 61% شکایت های کتبی و 29% شکایت های شفاهی به دلیل مسایل مالی - به شکل اخذ وجه خارج از تعرفه بوده است.نتیجه گیری: انتظارات بیماران از بیمارستان ها به طور عمده تامین نیازهای رفاهی و ایجاد آرامش و احترام توسط پرسنل و کادر درمانی است، هرچند که در صورت عدم تامین آن معمولا شکایت صورت نمی گیرد. شکایات عمدتا زمانی مطرح می شوند که به بیمار صدمه اقتصادی یا جانی وارد شده باشد. بنابراین عدم مطرح کردن نارضایتی به شکل یک شکایت رسمی به مفهوم بی نقص بودن عملکرد نیست.